Gezien we bij de Zelfmoordlijn werken met complexe en gevoelige thema’s en met mensen in sociaal-emotioneel kwetsbare posities, kan je je de vraag stellen of we niet beter met beroepskrachten werken. Wij kiezen ervoor om dit niet te doen en worden er door wetenschappelijke bevindingen in bevestigd. Vrijwilligers gaan naast de persoon staan. Ze spreken van mens tot mens en niet van hulpverlener tot hulpvrager. Vrijwilligers zijn gewone mensen die de oproeper niet kent en die geen diagnoses stellen, maar zonder oordeel luisteren. Dit werkt drempelverlagend, zeker voor mensen die al eerder negatieve ervaringen met de hulpverlening hebben opgelopen.
In tegenstelling tot wie beroepsmatig actief is in de hulpverlening, waar vaak cijfers moeten gehaald worden en een wachtlijstdruk ervaren wordt, kunnen vrijwilligers hun engagement zelf inplannen en mogen ze de tijd nemen om in gesprek te gaan, waardoor de druk aan de lijn veel lager is dan in een werkcontext. Dit zorgt ervoor dat onze vrijwilligers zonder druk kunnen kiezen om er op de ingeplande momenten er ‘gewoon te zijn’ voor de oproepers.
We geloven ook dat de rol van de professional niet onderschat kan worden. Iemand zo goed mogelijk doorverwijzen is belangrijk. Maar ook ‘gewone’ mensen kunnen er voor elkaar zijn. Door echt naar iemand te luisteren, ga je niet stigmatiseren: ‘heb je een probleem, ga dan naar de psychiater’. Mensen hebben namelijk niet enkel nood aan een juiste diagnose, maar ook aan contact, liefde en warmte. We willen de reflex hebben dat zorg een taak van iedereen kan zijn. Ons vrijwilligerswerk is dan ook toegankelijk voor mensen die geen vooropleiding in de hulpverlening hebben gehad.
Uit onderzoek blijkt bovendien dat onze vrijwilligers even sterk scoren op de nodige competenties om crisisgesprekken te beantwoorden als beroepskrachten met suïcide gerelateerde ervaring. Meer nog, hulpverleners zonder deze specifieke kennis scoren ondanks het zorgende karakter van hun beroep zelfs minder goed dan onze vrijwilligers. Ook mensen zonder specifieke vooropleiding in de hulpverlening kunnen zich via onze basisopleiding de nodige houdingen en gesprekstechnieken eigen maken en dus even professioneel handelen als beroepskrachten.