Saskia, haar man en kinderen verloren hun oudste zoon, broer door zelfdoding. Na een intens jaar van rouw, besloot Saskia om in het voorjaar van 2022 de “20 km van Brussel” te lopen. Die 20 km liep ze op eigen kracht, maar altijd met Ruben in haar gedachten. We laten Saskia graag aan het woord over hoe zij de 20 km heeft beleefd en wat het voor haar betekent om de Zelfmoordlijn te steunen.

Ruben was een goede loper

Mijn man Arnout en onze zonen Giel en Stan moesten op 11 mei 2021 abrupt afscheid nemen van Ruben. De wereld stond stil. Volledig verpletterd waren we. Verscheurd door het onomkeerbare. Verslagen door het ondenkbare.

Zowel op de geboortedag van Ruben als op zijn sterfdag maakten we het daaropvolgende jaar, samen met onze familie en vrienden, een looptochtje (sommigen een wandeling). In september in de buurt van waar we wonen en in mei in zijn studentenstad, Leuven. Iedereen vond dit de beste manier om samen te zijn met Ruben in gedachten, want Ruben was zelf een goede en snelle loper.

Hoewel Ruben en ik nooit echt samen gelopen hebben, verbond het ons wel. Ik denk dat we er allebei een soort van rust en tegelijk kracht in vonden. Een uitlaatklep. In mei 2018 nam ik met Ruben deel aan “de 20 km van Brussel”. We haalden samen een mooi bedrag op voor WWF. Ik herinner me de finish als een sterk moment van Ruben en mij samen. We waren trots op elkaar.

Voor anderen een verschil maken

In de loop van dat eerste, intense jaar van diepe rouw begon ik na te denken over wat wij als nabestaanden nog voor Ruben konden betekenen. Tijdens de laatste weken van Rubens leven hebben we lange gesprekken met hem gevoerd. Hoe graag wilden we de tijd terugdraaien en nog eindeloos langer met hem praten. Ik besefte dat we niet meer voor Ruben zelf, maar wel voor anderen nog aandachtig konden zijn, dat we moeten waken over het mentaal welbevinden van jongeren, van mensen die het moeilijk hebben, om welke reden ook.

Ik besefte dat we niet meer voor Ruben zelf, maar wel voor anderen nog aandachtig konden zijn, dat we moeten waken over het mentaal welbevinden van jongeren, van mensen die het moeilijk hebben, om welke reden ook.

Zo besloot ik geld te verzamelen voor het centrum ter preventie van zelfdoding, door me opnieuw te laten sponsoren voor “de 20 km van Brussel” op 29 mei 2022. Ik liet een T-shirt maken met een foto van Ruben en de tekst “met Ruben in gedachten” aan de voorkant, en het logo van het CPZ aan de achterkant.

Op de dag zelf was ik best zenuwachtig maar ervoer ik een bijzondere kracht. Op momenten waar het tijdens de trainingen vooraf best wel moeilijk was, scheen ik nu sterk en gedreven, alsof ik duwtjes kreeg in de rug, of mijn liefste loper op mijn schouder zat en me aanmoedigde, net als de vele supporters langs de weg of de sponsors die me financieel hadden gesteund.

Ik verzamelde door mijn actie die dag 3370 euro. Ik ben er zeker van dat dit geld goed besteed zal worden, dat er heel wat mensen mee zullen kunnen geholpen worden. In de eerste plaats natuurlijk mensen met suïcidale gedachten, maar ook mensen uit hun omgeving en nabestaanden. Om naar deze mensen in anonimiteit en respectvol te kunnen luisteren, is tevens de vorming van vrijwilligers cruciaal.

Ik ben er zeker van dat dit geld goed besteed zal worden, dat er heel wat mensen mee zullen kunnen geholpen worden. In de eerste plaats natuurlijk mensen met suïcidale gedachten, maar ook mensen uit hun omgeving en nabestaanden.

Ook al kan ik Ruben zelf niet meer helpen en dompelt zijn plotse dood ons onder in levenslang verdriet en gemis, toch hoop ik voor anderen een verschil te hebben gemaakt.